dag 20. heimwee

Had gister last van heimwee. Het huilen stond me nader dan het lachen. Het is 50 jaar geleden dat ik dat voelde. Ja die stoere oma kan zomaar klein en zielig  zijn. Ik lag op bed na de lunch en toen hoorde ik fanfare muziek en vroeg aan het zustertje die met die grote spaanse  groep  mee is,  of er feest  in de stad is. Ja het is de dag van de patroon heilige. Ik ga er uit. De zuster aait me over mn wang en geeft me een kushand..Het voelde zo lief.  Buiten ga ik op het geluid af en volg de band naar een cafe ergens achteraf. Ik neem wat op en laat fotos zien van onze muzikale fam. Als ik n biertje bestel  mag ik niet betalen.  en willen ze met me op de foto. Later in de stad kom ik ze weer tegen en het is net kermis zo uitgelaten als de jongelui zijn. Ik moet mee naar het volgende feest maar het is alweer bedtijd voor me. en heb ook genoeg gehad. Het heimwee gevoel was door de muziek gauw verdwenen. Als ik In bed lig schrik  ik om 12 uur wakker van een bom, en nog een. War een ongeloofelijke herrie. Het is vuurwerk. Het zustertje naast me ligt op de grond naast haar bed en ik moet over haar heen  stappen. Ik kijk naar het vuurwerk en daarna is het nog lang onrustig in de stad. Om 4 uur vanochtend  begint de spaanse groep van ong 10 man/vrouw al weer hun rugzak in te pakken. Zijn ze gek geworden, zooo  vroeg al? Nou, dat  was n kort nachtje